Najbardziej popularnym i oficjalnie polecanym sposobem tworzenia aplikacji na system operacyjny Android jest korzystanie z języka Java lub Kotlin, oraz aplikacji Android Studio, zbudowanej na bazie IntelliJ IDEA. W tekście opiszę pokrótce jak dokonać instalacji i wstępnej konfiguracji tych narzędzi.
Instalacja Java Development Kit (JDK)
JDK dostępne jest na stronie: http://www.oracle.com/technetwork/java/javase/downloads/index.html
Na stronie znajdziemy listę systemów operacyjnych, na które można pobrać JDK, w moim przypadku jest to system Windows. Aby móc rozpocząć pobieranie należy zaakceptować licencję.
Po pobraniu odpowiedniego pliku rozpoczynamy instalację, można zmienić katalog instalacji aplikacji, a w trakcie trwania instalacji JDK zostaniemy jeszcze poproszeni o zainstalowanie JRE.
JRE, czyli java runtime environment, środowisko uruchomieniowe Javy. Mówiąc najprościej, tak jak JDK jest potrzebne do tworzenia aplikacji, tak JRE jest potrzebne do ich uruchomienia. Wynika to z faktu wieloplatformowości języka Java, a działa w ten sposób, że w systemie jest instalowana maszyna wirtualna Javy, która jest “pośrednikiem” pomiędzy konkretnym systemem operacyjnym, a napisaną w Javie aplikacją. Dzięki temu aplikacje pisane raz można uruchomić na różnych systemach (np. Windows oraz Linux).
Jeżeli zainstalowaliśmy już obydwa komponenty i nie stało się nic nieoczekiwanego po otwarciu wiersza polecenia w systemie i wpisaniu java powinniśmy dostać spis dostępnych poleceń.
Instalacja Android Studio
Kolejnym krokiem jest instalacja zintegrowanego środowiska programistycznego Android Studio dostępnego pod adresem:
https://developer.android.com/studio/index.html
Skąd po oczywistym zaakceptowaniu licencji.
Możemy pobrać środowisko i przejść do instalacji.
Tutaj warto wspomnieć o tym, że instalujemy kilka komponentów. Wymaganym jest oczywiście Android Studio, lecz dodatkowo znajdują się tam:
- Android SDK
- Android Virtual Device
Pierwsze z nich to pakiet oprogramowania umożliwiający łączenie z systemem Android przez wiersz poleceń, zawierający biblioteki potrzebne do tworzenia aplikacji, a także bogaty zestaw narzędzi do tworzenia aplikacji, ich analizy a także rozpakowywania i podglądania zawartości skompilowanych już do plików uruchomieniowych Androida aplikacji. Drugie z kolei to emulator systemu Android, czyli aplikacja która “będzie udawała” telefon, z którego możemy korzystać do testowania aplikacji, rozbudowany o ciekawe narzędzia umożliwiające testowanie takich funkcji jak połączenia przychodzące, GPS, czy zachowanie aplikacji w przypadku niskiego poziomu baterii.
Po kliknięciu dalej i zaakceptowaniu licencji zostaną pokazane lokalizacje w których będzie zainstalowane IDE, oraz SDK razem z emulatorem. Warto zapamiętać zwłaszcza tą drugą (ja zawsze ją zmieniam), ponieważ Android Studio odpyta o nią przy pierwszym uruchomieniu.
Po zakończeniu tych kroków środowisko jest już prawie gotowe do działania, warto jednak jeszcze zajrzeć do katalogu w którym umieściliśmy SDK i uruchomić aplikację oznaczoną jako sdkmanager. W zależności od tego na które wersje i jakie urządzenia z Androidem będziemy pisali aplikacje będziemy potrzebowali SDK-platform. Z racji tego, że zajmują one sporo miejsca na dysku warto pobrać je wcześniej, zamiast robić to w trakcie pracy nad aplikacją. Chociaż do podstawowej pracy z aplikacją wystarczy samo SDK-platform, ja zawsze pobieram całość paczki dla danej wersji systemu operacyjnego. Pamięć jest tania, a dzięki temu mam wszystko pod ręką. Dodatkowo najnowsze build tools, a także cały folder extras.
To tyle słowem wstępu, w następnym wpisie o tym jak stworzyć projekt a także uruchomić go na emulatorze.